ما که پول نداشتیم دماغ مان را عمل کنیم و گونه بکاریم،
ما که خط لب نداشتیم و مژه مصنوعی نداشتیم،
ما که موی بلوند و قد بلند نداشتیم،
ما که چشم هایمان رنگی نبود؛
رفتیم و کتاب خواندیم؛
و با هر کتابی که خواندیم،
دیدیم که زیباتر شدیم،
آنقدر که هربار که رفتیم در آینه نگاه کردیم،
گفتیم:
خوب شد خدا ما را آفرید وگرنه جهان چیزی از زیبایی کم داشت.
می دانی آن جراح که هرروز ما را زیباتر می کند، اسمش چیست؟
اسمش "کتاب" است!
چاقویش درد ندارد، امّا همه اش درمان است. هزینه اش هرقدر هم که باشد به این زیبایی می ارزد.
من نشانی مطب این پزشک را به همه ی ن می دهم:
به اولین کتابفروشی که رسیدید،
بی وقت قبلی داخل شوید،
آن طبیب مشفق،
آنجا نشسته است،
منتظر شماست!
نشانی دکترم را به شما می دهم.
عرفان_نظرآهاری
درباره این سایت